Wildebras

Het circuit van Monaco, dat vandaag het strijdtoneel is van Max Verstappen, duikt in eindeloos veel strips op. Kenner Wim Simons geeft tekst en uitleg bij zes Mone­gas­kische avonturen van de legendarische stripheld/coureur Michel Vaillant.

Op de achtergrond, beetje schetsmatig, maar direct herkenbaar: ‘Monte Carlo’, het casino waar zo’n beetje elke Bond-film opgenomen had kúnnen worden. In deze scène uit De strijd van de samoerai (1966) struint coureur Michel Vaillant in vrijetijds-kloffie over de boulevard met vrienden Bill Rix en Steve Warson (links). ,,Vaillant is  een wat brave figuur en daarom is er in de verhalen natuurlijk ook een wildebras nodig: Warson. Warson lijkt qua rijstijl wel een beetje op de jonge Max en Vaillant wat meer op de berekenende Hamilton.’’ (Voor trivia-fans: het casino duikt natuurlijk daadwerkelijk op in Bonds Golden Eye en Never Say Never Again.)

Dash-cam

Een van de tekeningen van het Monaco-circuit waar collectionneur Wim Simons, als je ’m de tijd geeft, het liefst een etmaal over uitweidt. ,,Hier zie je alle elementen terug die de strips van Jean Graton zo geniaal maken. Het kleurgebruik, de strakke lijnen, de artistieke compositie. En dan die geweldige typografie. Door vette, grote, open en gesloten letters  creëert hij vaart en lawaai.  Ook bijzonder: dat wij als lezer plaatsnemen op de stoel van Vaillant en dat allemaal ver vóór de dash-cam bestond.’’ Om het allemaal te laten kloppen, maakte Jean Graton met Belgische coureur Jacky Ickx vele rondjes op het circuit van Monaco en schoot zoveel mogelijk foto’s. Waarom de stripheld zo vaak op dit circuit racet? ,,Het eerste fictieve woonhuis van de Vaillants ligt aan de Cote d’Azur, op steenworp afstand van Monaco.‘’  Scène uit Wereldkampioen (1974).

Graham Hill

Uit De strijd van de samoerai (1966): de race in Monaco, de spanning, de gierende banden. ,,Jean Graton was de eerste tekenaar die er een hele studie van maakte hoe hij op papier snelheid het beste weer kon geven. Hier doet hij dat met witte strepen en witte wolken, heel ingenieus.’’ Achter stripheld Vaillant: Brit Graham Hill (nummer 12), de jong gestorven coureur die als enige de drie meest prestigieuze autoraces won: de 24 uur van Le Mans, de Indianapolis 500 én de Grand Prix van Monaco. ,,Deze reeks noemen we ‘de triple crown’ en het feit dat Monaco in het lijstje staat zegt genoeg over de status.’’

Bron en hele artikel: AD